Kunst met boeken

Toen ik bij de Universiteitsbibliotheek in Nijmegen werkte werd het gebouw gerenoveerd en bouwde L.S. een kunstwerk met boeken om een pilaar in het trappenhuis. Daaraan moest ik denken toen ik bovenstaande foto zag, uit het Ford's Theatre in Washington. Bijzonder mooi, deze beide kunstwerken. Een eerbetoon bijna aan de schoonheid van het boek... ik hoop wel dat het niet de toekomst van het boek weergeeft.

Via

Utrecht in de sneeuw

Ineens werd het toch nog winter in Utrecht! Fraai hè?

foto: nu.nl

Lees en verbaas je

Op verzoek van Festina Lente:

Vlgones een oznrdeeok op een Eglnese uvinretsiet mkaat het neit uit in wlkee vloogdre de ltteers in een wrood saatn. Het einge wat blegnaijrk is is dat de eretse en de ltaatse ltteer op de jiutse patals saatn. De rset van de ltteers mgoen wllikueirg gpletaast wdoren en je knut vrelvogens gwoeon lzeen wat er saatt. Dit kmot odmat we neit ekle ltteer op zcih lzeen maar het wrood als gheeel.

Wat werken onze hersens toch volgens ondoorgrondelijke wegen hè?

Nieuwe bibliotheken

Als je je verdiept in wat er aan nieuwe bibliotheken wordt gebouwd (bijvoorbeeld omdat je zelf nadenkt over hoe een mediatheek eruit zou moeten gaan zien), kom je nog wel eens wat tegen. Ook dingen waarvan ik niet direct warm word.

De nieuwe nationale bibliotheek van Kosovo ziet er bijvoorbeeld apart uit. Wel spectaculair eigenlijk, al zie ik dit niet direct staan in de Uithof.



Werkelijk afschuwelijk is dit kille gedrocht in Stuttgart. Ik dacht eerst dat dit een computersimulatie was, maar hij staat er dus al echt.



Via hier en hier

Mooie presentatie

Revolutionising Libraries with Social Media

View more presentations from Judy O'Connell

Via

Nieuwe mediatheek?

De Hogeschool heeft plannen voor nieuwe huisvesting, en uiteraard moet de mediatheek daar ook weer een plekje in krijgen.
Als we dan toch wensen mogen uitspreken, mag ik dan hiervoor kiezen?





Of deze, ook leuk...


Via

Italiaanse Wikipedia op zwart

Wie er nog niet van overtuigd was dat Silvio Berlusconi Italië een grote dienst zou bewijzen door subiet op te stappen krijgt vandaag een nieuw argument. De Italiaanstalige Wikipedia staat vandaag op zwart.  Dit uit protest tegen een paragraaf van een wetsvoorstel van de regering Berlusconi dat burgers moet beschermen tegen de macht van justitie. Het wetsvoorstel legt onder anderen de mogelijkheden van justitie om telefoongesprekken af te luisteren aan banden, en biedt daarnaast de mogelijkheid dat iemand die zich benadeeld voelt door wat op een website is gepubliceerd binnen 48 een rectificatie kan eisen.

Wikipedia noemt dit in een verklaring een onaanvaardbaar aantasting van de vrijheid en neutraliteit van zijn teksten. Dus is de Italiaanse Wikipedia afgesloten en krijg je de in meerdere talen beschikbare verklaring te lezen.

During all these years, the users of Wikipedia (and we want, once more, to point out that Wikipedia does not have an editorial staff) have always been available to review - and modify, if needed - any content deemed to be detrimental to anyone, without harm to the Project's neutrality and independence. In the very rare instances it was not possible to reach a mutually satisfactory solution, the entire page has been removed.

The obligation to publish on our site the correction as is, provided by the named paragraph 29, without even the right to discuss and verify the claim, is an unacceptable restriction of the freedom and independence of Wikipedia, to the point of distorting the principles on which the Free Encyclopedia is based and this would bring to a paralysis of the "horizontal" method of access and editing, putting - in fact - an end to its existence as we have known until today.

Ongelooflijk toch? Eén van Europa's grootste landen, met één van de meest dynamische Wikipedia's. En straks moet ik nog oppassen dat ik met dit stukje geen probleem krijg. Doe er wat aan, Neelie!

Via

E-books: het voortdurende verhaal

Afgelopen week las ik dit stuk van Alexander Klöpping, de fijne jongeman die Matthijs van Nieuwkerk in DWDD zo af en toe om de oren slaat met zijn totale gebrek aan kennis op digitaal gebied. Interessant wel om zijn kijk op e-books en DRM te lezen, en zijn conclusie te zien dat de uitgeverijen, door niet te leren door fouten uit het verleden, de slag met het digitaal downloaden dreigen te verliezen.

"Heb ik daar niet al eens over geblogd?" dacht ik. En jawel: verbazingwekkend lang geleden eigenlijk alweer.

Actueel is het onderwerp zeker. Afgelopen jaar had ik een gesprekje met de coördinator van een masteropleiding, die haar studenten alleen nog met een iPad en e-books wilde uitrusten. Ik liep er toen tegenaan hoe weinig ik er eigenlijk van wist, en enig uitzoekwerk leerde mij dat we er op de hele hogeschool eigenlijk weinig van wisten. Sowieso is het aanbod in het Nederlands, voor HBO-opleidingen van belang, abominabel. Daarnaast herken ik uit Klöppings stuk de irritatie over het omslachtige gedoe met programma's die je moet installeren. En de idiotie dat je maar met een handjevol gebruikers tegelijkertijd een e-book kunt lezen. We nemen tegenwoordig wel meer pakketten af, dus er is groei. Maar er zal nog heel wat water door de piratenbaai golven voordat e-books echt voet aan de grond zullen krijgen in het HBO.

Madur-o-Dão

Het effect van filmpjes met tilt shift blijft heel bijzonder. Al eerder blogde ik over een filmpje over Berlijn, en het blijkt dat ook minder grote plaatsen erg fraaie filmpjes opleveren. Zie dit dorpje in Portugal. Zet ook je geluid aan voor het vrolijke muziekje erbij.

The Village from Pedro Sousa | visuals on Vimeo.

Via

De vrijheid van informatie

Al weer even geleden blogde ik over het feit dat Google weet waar je bent als je via Google zoekt. Handig, maar ook enigzins verontrustend, en bovendien twijfelachtig of het je wel oplevert wat je zoekt.

Twee columns (van 20 juni en 19 juli)van Richard Lalleman bevestigen dit beeld en versterken voor mij zelfs de gevoeligheid van dit mechanisme:

De wereld zoals ik het zie − mijn mentale filter − wordt deels opgeslagen op het internet. Ik gebruik Google Docs om notities te maken, sla interessante websites op binnen Google Bookmarks en wil graag de inhoud van enkele websites volgen via de Google Reader. Dit is dus mijn eigen kleine en persoonlijke universum van hoe volgens mij de wereld eruit ziet. Eli Pariser noemt dit universum in zijn gelijknamige boek een "filterbubbel". Het probleem met Google’s social search-technologie is dat zij deze kleine en vaak eenzijdige bubbel gebruiken om de zoekresultaten te rangschikken. Ik zoek daarom veel minder in de rijkdom van het internet, maar meer in mijn eigen universum − of de bubbel. Ik leer dus van mezelf in plaats van dat ik van andere kan leren.

Vreemd om je dit te realiseren: ook ik heb internet juist altijd als een bron gezien om van te leren. Maar uit het voorbeeld dat Lalleman noemt blijkt dat je inderdaad met een zoekmachine eigenlijk altijd in hetzelfde kringetje kunt blijven draaien.

En wat gebeurt er met de gegevens uit jouw "filterbubbel"? Zijn die wel veilig, zoals Lalleman in zijn tweede column stelt? Uit het "slim" zoeken van Google blijkt al dat ze jouw privé-gegevens hergebruiken. Waar ligt dan de grens?

Ik weet dat velen internet als het medium van ultieme vrijheid zien: je kunt alles vinden wat je wilt en je kunt er ook op uitdragen wat je wilt. Aan dat eerste blijken, juist dankzij het "slimme" zoeken, beperkingen te zitten. En hoe veilig ben je daadwerkelijk in het tweede? Big Brother Google weet wat je doet.