Voor gedichtendag, een ander gedicht, mooi in zijn eenvoud en verhaal, van Edward van de Vendel.
IK BEN DE JONGEN
Ik ben de jongen die niet kan
voetballen, of tenminste niet
zo goed. Ik weet wel hoe het
moet, maar mijn lichaam doet
iets anders. Ik heb een lijf met
eigenwijze trekjes, twee benen
met een grote bek die zich
heus niet laat trainen. Ze doen
maar wat, ze tackelen mezelf.
Ik ben een elftal in mijn
eentje,
zoveel kanten ga ik op. Alleen
door mijn verschijning ben ik
al
een strafschop waard, ik kijk
en krijg twee rode kaarten.
Alle witte lijnen wijken weg
van mij. Ik ken het gras, dat
is dan nog het enige. Maar
veel te goed. En van dichtbij.
---------------------
uit: 'Dicht!', 2009.
2 opmerkingen:
Of... ook mooi... voor demente oma:
Tijd is geen lijn
Tijd is geen lijn, maar is een kring:
dezelfde zachte schemering
doet de dag open en weer dicht.
De laatste ster geeft als eerste weer licht.
Soms lijkt het voorjaar terug te komen in de oktoberbomen.
Tijd is een cirkel en geen lijn,
daarom is oma weer zo klein.
Ze is geen enkel woordje kwijt
van wat ze zong in haar kindertijd.
Maar wat er kwam nadat ze trouwde,
heeft ze niet meer onthouden.
Tijd is een cirkel en geen lijn,
eerst deed het krimpen flink wat pijn, een groeipijn, maar dan omgekeerd, want gisteren moest nog worden verleerd.
Haar hele middelbare leven moest uit haar geest verdreven.
Tijd is geen lijn, maar is een kring: dezelfde zachte schemering
doet de dag open en weer dicht.
De laatste ster geeft als eerste weer licht.
Soms lijkt het voorjaar terug te komen in de oktoberbomen.
Tijd is een cirkel en geen lijn:
de buren die gestorven zijn,
die komen volgens oma hier.
Daar komen ze: in een janplezier.
Ze zullen oma wel verleiden
om met hen mee te rijden.
© Willem Wilmink
Je moet je op het ergste voorbereiden - Bert Bakker 2003
Inderdaad heel mooi, Sandra. Wilmink heb ik zelfs nog voor mijn eindexamen gelezen...
Een reactie posten