Afgelopen vrijdag voor het eerst sinds een tijdje weer eens naar de film geweest. In het Nijmeegse Lux draaide een documentaire in het kader van het festival Movies that Matter, met de titel City of Borders. In deze docu stond de enige homobar van Jeruzalem centraal, en werden de eigenaar en een aantal bezoekers geportretteerd.
Ontroerende portretten: Boody, een jongen uit Ramallah en de eerste Palestijnse travestiet. Samira en Ravit, een vrouwenstel dat twee grote taboes uit het Midden-Oosten doorbrak: liefde tussen Arabieren en joden én homoseksualiteit. Adam, een jongen uit een Israëlische nederzetting op de West Bank. Sa'ar, de eigenaar van het café en tevens gemeenteraadslid in Jeruzalem. Hij was ook in de zaal aanwezig, en na de filmvoorstelling werd ook een nabespreking met hem gevoerd.
Uit de film en nabespreking werd mij vooral weer duidelijk hoe ingewikkeld de situatie in en rond Israël is. Wij denken vaak aan Israël als vrij en democratisch land omringd door vijandige buren, en ik hoorde verzuchten dat het wel heel vermoeiend was dat het Israëlisch-Palestijnse conflict er weer werd bijgesleept. Uit Sa'ars verhaal bleek mij dat dit onvermijdelijk is. Israël is misschien verder dan de Palestijnen, maar beide samenlevingen kunnen zich pas echt ontwikkelen als er vrede is. Tot die tijd zitten de rechten van minderheden in het verdomhoekje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten