Prezentatie met Prezi

Op het blog Information Literacy meets Library 2.0 las ik over deze mooie presentatie over Google Search Tricks, gemaakt met een programmaatje dat Prezi heet. Ik kende het niet, maar het ziet er leuk uit. Mooie, speelse vormgeving, inclusief filmpjes en leuke overgangen tussen de slides.

Jammer genoeg lukt het mij alleen niet om de presentatie in mijn blog te embedden, terwijl dat toch wel zou moeten kunnen. Ik heb nog niet uitgedokterd waar het aan ligt. Daarom nu maar even ouderwets via deze link.

UPD: Hé nou lukt 't toch! Fraai!

Google Search Tricks on Prezi

Eyjafjallajökull

Wat een land hè, dat IJsland. Een kille uithoek met evenveel mensen als de stad Utrecht, maar ferm op de kaart en in de headlines. Als het niet met een piratenbank is, dan wel met een onuitspreekbare vulkaan die heel Europa platlegt.

Het levert in elk geval fantastische foto's op. In deze tijd lijkt het wel alsof de mens alles kan en vergeet ik soms hoe makkelijk de natuur kan terugslaan. Het doet me zelfs een beetje mijmeren over mijn werk. Oneindige informatiestromen en alle 2.0-toepassingen, waarmee je alles lijkt te kunnen en waar je niets aan stuk kunt maken. Totdat een spreekwoordelijke aswolk alles vervuilt of verstoort en je crashing down brengt?

Beroepsdeformatie. Mooi is ie, die Eyjafjallajökull. Alleen hopen dat nu de Katla niet gaat; ik wil over een paar weken ook nog vliegen.

Niet katholiek

Ik ben gereformeerd opgevoed. Het geloof betekent voor mij niet veel meer, maar toch ben ik blij dat ik het in mijn jeugd heb meegekregen. Het bijgedragen aan mijn wereldbeeld en mijn kennis, en over het geheel genomen vind ik dat positief. Ook al kan ik mezelf niet meer gelovig noemen, ik kan me wel opwinden over het onbegrip en zelfs de schamperheid waarmee veel mensen over geloof en kerk spreken.

Toch ben ik deze week heel blij dat ik gereformeerd ben opgevoed en niet katholiek. Het is moeilijk om genuanceerd te blijven bij de stunts die personen uit de katholieke kerkorganisatie uithalen.

RTL4’s Editie NL ging op zoek naar bewijs bij mijn oude werkplek, de UB Nijmegen, met behulp van enkele ex-collega’s van me.

Met dank aan Festina Lente

Lammetjes

Tijdens onze lunchwandeling ergens vorige week liep ik met twee collega’s langs een weiland, waar voor het eerst weer schapen liepen. We bespraken dat dit voor het eerst was en of dit iets met de Q-koorts te maken had, die ook hier vlakbij Utrecht heerste.

Nu liepen ze er, heerlijk in de lentezon, en een flink aantal lammetjes huppelde erbij. We keken er vertederd naar, waarop mijn collega zei: “Tja, het is dat ik ze zo lekker vind…”

Facebook-paranoia

Ik ben geen lid van Facebook. Gisteren kreeg ik per e-mail een uitnodiging: een bekende heeft een profiel op Facebook aangemaakt en nodigde mij uit daarop een kijkje te nemen. Onderaan het bericht stond een rijtje Facebook-leden die ik ook zou kunnen kennen. Tot mijn verbazing klopte dat rijtje helemaal: ik ken ze allemaal.

Ik ben wel lid van LinkedIn, en daar word je ook regelmatig gewezen op mensen die je zou kunnen kennen. Dat vind ik niet zo gek: dit zijn meestal mensen die in het netwerk van één van mijn contacten zitten, of lid zijn van eenzelfde groep. Veel van die mensen ken ik in het werkelijke leven niet, maar ik begrijp hoe LinkedIn die verbanden legt.

Maar van dit grapje van Facebook werd ik een beetje paranoïde. Hoe kan Facebook weten dat ik ze ken? Ze staan inderdaad allemaal in het adresboek van mijn e-mailaccount. Maar hoe weet Facebook dat? Het duurde even voor ik bedacht dat ik natuurlijk ook in hún adresboeken sta. Ik weet niet hoe dat gaat bij Facebook, maar je zult je adresboek er wel kunnen importeren.

Toch gek: de wereld wordt kleiner, je legt je contacten, en ze duiken op heel vreemde manieren weer op. Ik werd er weer even mee geconfronteerd dat het best ingewikkeld is en je schrik kan aanjagen. Je privacy is niet meer zo vanzelfsprekend als vroeger.

Verlegen

Verlegenheid heeft momenteel het tij tegen. Netwerken, sociaal doen, in het openbaar rondbazuinen wat je denkt en voelt: het lijkt allemaal meer te worden gewaardeerd dan verlegenheid. Gelukkig een tegengeluid in The Boston Globe, waarin we worden aangemoedigd onze verlegenheid te omarmen en de positieve kanten ervan te zien.

Mijn eigen verlegenheid is, gelukkig, de laatste jaren afgenomen. Ik herken nog steeds de tekst uit het prachtige liedje van Bram Vermeulen, maar ik durf tegenwoordig best wel wat. Ik begrijp de schrijver in de The Boston Globe ook: ik heb allang geaccepteerd dat niet altijd je mond open willen doen eigenlijk heel prettig is.

Voor netwerken en personal branding blijft het een ingewikkelde eigenschap. Op netwerkborrels heb ik het nog immer lastig. En ik had met wat minder verlegenheid vast meer LinkedIn-contacten en meer lezers op mijn blog kunnen hebben. Maar ach, het hoort gewoon ook bij mijn personal brand.



Via

Instructiefilmpjes

De bibliotheek van de Arizona State University heeft grappige korte filmpjes gemaakt voor uitleg over o.a. databanken en gebruik van de biliotheekfaciliteiten. Beetje flauw soms, maar leuk en pakkend.



Via