#snakeonthetown

Afgelopen vrijdag ontsnapte een Egyptische cobra uit de Bronx Zoo in New York. De 50 cm lange vrouwtjesslang is nog niet gevangen, maar twittert inmiddels wel. Heerlijke Twitterhumor! De slang bedankte als eerste de dieren uit de film Madagascar voor de inspiratie en houdt haar (momenteel ruim 181.000) volgers sindsdien op de hoogte van haar belevenissen in de grote stad. Ik hoop wel dat ze weer gevangen is voordat ik naar New York reis...

Via

Wat moet ik op Facebook?

Driekwart jaar geleden verhuisde ik vanuit Nijmegen naar Utrecht. Ik heb er toen over gedacht om lid te worden van Facebook. Het idee daarachter was dat vanzelfsprekend mijn contact met vrienden en kennissen in Nijmegen veranderde. Beide steden liggen niet aan andere einden van de wereld, maar eventjes bij iemand aanlopen voor een borrel of een afspraak in kroeg of bioscoop gaat toch net wat minder makkelijk. Misschien zou Facebook het makkelijker maken om met “verre vrienden” in contact te blijven.

Toch ben ik nog steeds niet op Facebook te vinden. Waarom niet eigenlijk? Deze week las ik een interview in de Volkskrant met filosofe Stine Jensen, die een essay heeft geschreven over vriendschap in tijden van Sociale Media. In haar woorden herkende ik een beeld dat ik van Facebook heb:

Op Facebook en Twitter laten mensen zich van hun positieve kant zien. Met echte vrienden deel je ook de dingen die niet goed gaan. De hobbels en problemen, jouw karakterfouten, hun karakterfouten.(…)Behalve tot tijdsverspilling, leiden sociale media ook tot een gebrek aan concentratie, akelig gedrag en verstoorde relaties.(…) Het maakt je asocialer, vind ik. Je Facebookaanwezigheid wordt snel vervanging voor aanwezigheid in het echt. Je hebt heel gemakkelijk even iets afgehandeld. Het kan een ontwrichtend effect hebben op vriendschappen en relaties.

Misschien is dat wat negatief. Ik hoor van veel mensen die op Facebook zitten verhalen of wat je ermee kunt, mits met mate gebruikt. Je kunt er foto’s op zetten die je vrienden kunnen zien, berichtjes uitwisselen, afspraken maken. Daarin zie ik een vervanging van oude communicatiemiddelen. Maar met het risico dat ik als een heel ouderwetse lul klink: wat was er mis met e-mail? SMS? Picasa?

Ik zal even een voorbeeld geven: een tijdje terug zat ik met een groepje in de kroeg. Iemand haalde een iPhone tevoorschijn, maakte een foto van ons en zette die meteen op haar Facebookpagina. Binnen minuten was er een reactie van iemand die wij allen kennen: “Proost!”. Ander voorbeeld: iemand uit ditzelfde groepje verhuisde onlangs en daar kwam ik pas achter toen hij al was verhuisd. Hij had het op Facebook bekend gemaakt en dat had ik dus niet kunnen lezen.

Ik herken hier wel wat in van wat Jensen zegt: het verandert je communicatie en ik heb nog steeds mijn twijfels of ik dat leuk vind. Hoewel je via Facebook met heel veel mensen tegelijkertijd kunt communiceren voelt het ook een beetje als een verarming. Ik weet dat ik een beetje klink als iemand toen e-mail vijftien jaar geleden gemeengoed werd: “Wat is er mis met een brief?” Ergens mis ik in Facebook de investering in persoonlijke contact, die je zelfs met het sturen van een mailtje of sms-je nog kunt uitdrukken.

Het is natuurlijk totaal 1.0, maar ik merk dat ik dit gedeelte van het sociale web echt lastig vind. Dat heeft wellicht iets te maken met verlegenheid, een idee dat mijn leven te saai is om op het web te delen, of een ingebakken sterke neiging tot privacy. Met LinkedIn heb ik bijvoorbeeld veel minder moeite: daar laat je ook zien wie je bent, maar het blijft veel professioneler en daarmee ook doelgerichter. Wil ik op Facebook hebben staan dat ik in de kroeg zit? Zelfs als alleen mijn vrienden dit zien? En wat doe ik met de minder gezellige momenten in het leven, gaan die er ook op?

Of zou Facebook daadwerkelijk iets kunnen betekenen voor het verdiepen van mijn contact met mensen die ik nu eigenlijk te weinig spreek? Voor mijn bewustwording van wat er in de wereld om mij heen speelt? Wat zou ik er kunnen leren?

Noorderlicht

Heerlijk dat het weer lente is! Toch, als ik het wonderschone filmpje hieronder zie, zou ik me best in een stevig winterpak willen hijsen om, net als maker Terje Sorgjerd, in het hoge noorden van Noorwegen bij min 25 dit magische spektakel te aanschouwen...

The Aurora from Terje Sorgjerd on Vimeo.

Via

Auteursrecht in het HBO

Een week of twee geleden nam ik deel aan de cursus "Auteursrecht in het hoger onderwijs voor gevorderden", opgezet door SURF en deze keer georganiseerd bij de UB van Wageningen University. Dit vanwege mijn lidmaatschap van de werkgroep auteursrecht van de HU-mediatheken. Zoals bij vele instellingen voor hoger onderwijs vraagt auteursrecht bij de HU steeds meer aandacht, en zijn we bezig met het opzetten van een informatiepunt voor auteursrecht.

Het is een vreselijk ingewikkeld maar ook vreselijk interessant onderwerp. Vorig jaar deed ik een beginnerscursus, ook bij SURF, gegeven door Mirjam Elferink, die met een Jort Kelder-achtige dictie een actief college gaf waar ik heel enthousiast van werd. Van deze tweede cursus leerde ik niet zoveel nieuws over auteursrecht; het interessante lag meer in de ervaringen die anderen hadden met een informatiepunt voor auteursrecht. Bijvoorbeeld het verhaal van Gonny Kremers van de Radboud Universiteit. Ook goed om te zien hoeveel tools SURF aanbiedt op het gebied van auteursrecht.

Inmiddels weten de HU-mediatheken zich op de HU goed in de kijker te spelen als auteursrecht-aanspreekpunt. Ik geef trainingen auteursrecht en ben al meerdere keren ingeschakeld door opleidingen met vragen over auteursrecht, en hoewel ik er aardig wat van weet inmiddels *kuch* komen daarbij best pittige vragen naar voren. Ik merk daarbij ook dat de vragen verschuiven; uit de verhalen van mensen die er al eerder mee bezig waren dan ik kwamen vooral kwesties als "mag je plaatjes gebruiken in Powerpoints" en "hoeveel bladzijden uit een boek mag je in een reader opnemen" naar voren. Puur de gebruikerskant dus.

Tegenwoordig komen er veel meer makers-vragen. Waar liggen mijn rechten als ik een artikel schrijf? Hebben we auteursrecht op door ons ontwikkeld onderwijs? Hoe beschermen we de goede naam van de school wanneer ex-studenten artikelen schrijven over hun afstudeeronderwerp? Er komen ook veel zaken naar boven die niet echt onder auteursrecht vallen, maar interessant en behoorlijk pittig zijn ze wel. Logisch zijn ze ook: voor het HBO is onderzoek en kennisproductie nog betrekkelijk nieuw. Universiteiten hebben een veel rijkere traditie en ook duidelijker afspraken over bijvoorbeeld academische vrijheid.

Over niet al te lange tijd gaat bij de HU ons echte auteursrecht informatiepunt live. Wat me wel duidelijk is: het kan nooit een stilstaand punt worden, daarvoor is het een te dynamisch onderwerp. Ik lees bijvoorbeeld de stukjes van Windesheim-collega Raymond, en denk: DRM? daar moeten we ook nog iets mee...

Foto: qthomasbower (Flickr)

Op de fiets de helling af

Bij Wie is de Mol renden ze pas van een vulkaan af, deze man rijdt op zijn mountainbike de helling af in Valparaíso, Chili. Ik doe het hem niet na!



Via