vrijdag 26 februari 2010

Curlingbroek


Kijkt iemand in Nederland wel eens naar curling? Van de week heb ik even naar het curlingtoernooi op de Olympische Winterspelen in Vancouver zitten kijken. Het deed mij het meest denken aan jeu de boules, maar dan op ijs en met een soort granieten strijkijzer. En met spelers die heel ernstig kijken en daarna veel schreeuwen en driftig met Swiffers over het ijs gaan. Heel apart. In Canada en Scandinavië schijnt het heel populair te zijn. Zowaar dreigt curling een beetje cult te worden, dankzij een broek! Gisteren las ik een artikel in nrc.next over het uiterlijk van Olympische wintersporters. Het curlingteam van Noorwegen draagt een bijzonder aparte broek, die zozeer de aandacht trekt dat de broek nu zelfs een eigen profiel op Facebook heeft…. Zo speel je een sport in de kijker. Hulde heren!

Zonder Google


Twee journalisten van nrc.next houden een Google-loze week om te zien hoe makkelijk je nog zonder Google kunt. Met alle ophef rondom Google in China, en de discussies over privacy op het net in het achterhoofd, vind ik het wel een interessant experiment. Als ik eens even op een rijtje zetten hoe groot mijn Google-gebruik is.

• Gmail: ik gebruik het niet om te mailen, maar wel voor Blogger. Eigenlijk alleen als account om in te loggen. Voor mijn e-mail gebruik ik al jaren Yahoo! Mail en daar ben ik dik tevreden mee.
• YouTube: geweldig! Een heerlijke schatkamer.
• Google Maps: gebruik ik heel veel, om routes te zoeken, te kijken waar iets of iemand zich bevindt, en ook om te snuffelen. Ik houd immers erg van landkaarten. Bing Maps is ook leuk, maar Google is vollediger en meer gebruiksvriendelijk.
• Google Docs: geen grootgebruiker, al geef ik wel meteen toe dat het handig is. Op mijn werk is het niet zo nodig omdat je toch overal bij je schijf kunt. Wel maak ik bestandjes waar ik thuis nog wel wat aan wil doen. Handiger dan een USB-stick
• Google Reader: ik gebruik Netvibes als RSS-reader. Google Reader vind ik onoverzichtelijk en niet makkelijk in te delen. Jammer alleen dat Netvibes nog wel eens nukken heeft.
• Google Scholar: toch wel regelmatig… vooral de reversed citation is erg handig. Ik raad hem regelmatig aan aan studenten.
• Google Books: leuk en handig, en dit gebruik ik wel steeds meer.
• Picasa: gebruik ik helemaal niet. Dankzij mijn Yahoo!-account kan ik gebruik maken van Flickr en dat voldoet prima. Er zijn bovendien zat andere mogelijkheden als je foto’s wilt delen (bijvoorbeeld mijnalbum.nl)
• Google Fast Flip: een Google Labs-applicatie waar ik met enige regelmaat naar kijk. Een visueel leuke en handige rangschikking van nieuwsbronnen, maar zeker niet onmisbaar. Ik weet nog steeds niet helemaal wat ik ervan moet vinden. Het is bijna onmogelijk om volledig te zijn in de nieuwsbronnen die je toevoegt.
• Google Wave: vorige week mijn eerste Wave gedeeld, maar of het nou echt wat is? Ik had eigenlijk geen idee waar ik moest beginnen.
• Google Search: tja, de zoekmachine is gewoon toonaangevend. Toch is dat niet eens zo gek lang zo: toen ik begon met internetten halverwege de jaren ’90 gebruikte ik Yahoo!, Altavista, Ilse. De basis van het succes was toch de heldere opmaak met de ene zoekbalk.

Zonder internet kunnen we niet meer vrees ik. Zou ik een week zonder Google volhouden? Ik zou het jammer vinden om niet meer te bloggen, maar dan zou ik ook Wordpress kunnen gaan gebruiken. YouTube en Maps zou ik erg missen. Zoeken zal niet meer hetzelfde zijn.

Waarom zou je zonder Google willen? De kwestie van privacy lijkt me een uitstekende reden. Weinig mensen zullen zich ervan bewust zijn hoever Googles tentakels reiken, en hoever ze in de gaten kunnen houden wat jij doet. Wij kunnen daar nu onze schouders over ophalen, maar Chinezen hebben die luxe niet. Trouwens: ik weet nog dat de AH-Bonuskaart kwam en iedereen sputterde omdat AH om je gegevens vroeg. Met een beetje pech liggen je gegevens nu nog veel makkelijker op straat.

Daarnaast bepaalt Google wel sterk wat jij op het internet bekijkt. Wat Google heel knap doet zijn het gemak en de overzichtelijkheid. Je staat bovendien versteld van alle mogelijkheden die ze bieden. Als je eenmaal hooked aan Google bent, laat je je makkelijk binden aan al die andere mogelijkheden. Dat is iets om altijd in de gaten te houden, want uiteindelijk moet je zelf kunnen bepalen hoe je aan je informatie en communicatie via het internet komt.

dinsdag 23 februari 2010

Bibliotheek van de toekomst


Nog meer bibliotheek van de toekomst, dit keer (volgens mij) een meer nabije toekomst dan de vergrote werkelijkheid uit mijn vorige bericht.

Via

vrijdag 19 februari 2010

Een vergrote werkelijkheid


Stel je voor: je bent bibliothecaris in het jaar 20XX. Je staat ’s morgens op, wast en kleedt jezelf aan, en zet je AR-bril op.

In de keuken zet je koffie aan en ziet in je bril het koffiezetapparaat aftellen tot de koffie klaar is. Je werpt een blik op de koelkast, en ziet meteen wat daarin aanwezig is, hoeveel er nog van is en tot wanneer het houdbaar is. Meteen verzend je een bestelling naar de supermarkt om voorraden in je koelkast aan te vullen;
Tijdens het ontbijt neem je op je bril het nieuws door. Met oogbewegingen selecteer je welke nieuwsbronnen aan de binnenkant van je bril worden getoond. Daarnaast wissel je berichten uit met je vrienden en collega’s, door op een toetsenbordje ze in te tikken en via je bril te verzenden;
Op weg naar je werk wil je auto niet starten. Je kijkt onder de motorkap en ziet op je bril technische analyses van de motor verschijnen. Als je ziet wat het probleem is lichten op je bril de verschillende stappen die je moet volgen op zodat je ziet wat je moet doen om het probleem te verhelpen;
In je gerepareerde auto rijd je naar je werk. De navigatie op je bril leidt je door het verkeer. Aangekomen in de bibliotheek neem je plaats bij een datakastje. Op je bril tover je in één oogopslag honderden bronnen tevoorschijn. Met oogbewegingen blader je ze door, selecteert wat je nodig hebt en slaat dit op. Informatieaanvragen komen direct op je bril binnen. De gegevens van de klanten die de aanvragen doen roep je op je bril op.

Fantasietjes over een toekomst met augmented reality, geprikkeld door een paar filmpjes gisteren op het nrc.next-blog. Het meest vergaande scenario, zie het filmpje van Keiichi Matsuda, lijkt mij eerlijk gezegd compleet gekmakend. Over de bibliotheek die ik beschreef moest ik wel even nadenken. Heb je nog wel een fysieke bibliotheek nodig in deze werkelijkheid? Hoe ziet die er dan uit? Een lege ruimte met een scherm, een kastje, een zuil? Gebruik je die AR-bril, of een gevorderde versie van de iPad met allerlei applicaties? In hoeverre wordt dit ooit echt reality?

dinsdag 16 februari 2010

Hoe zag jouw jaar eruit?

Alweer een creatief filmpje: Dan Meyer, leraar op een middelbare school in Californië, legde zijn "jaarverslag" op film vast.

Dan Meyer's 2009 Annual Report from Dan Meyer on Vimeo.


Via

woensdag 10 februari 2010

Hun hebben ruzie


Tjongejonge, wat bleef Ronald Plasterk vrolijk gisteravond bij DWDD! Iemand met een minder zonnig humeur (ik bijvoorbeeld) had die onuitstaanbare dr. Helen de Hoop allang op haar snufferd getimmerd. Jammer voor haar, want ze had best een punt. Taalprof stelde al eerder die dag op even venijnige maar minder vermoeiende wijze vast dat taal absoluut niet Plasterks sterkste kant is. Taal is een communicatiemiddel, maar zoals De Hoop liet zien heb je meer vaardigheden nodig om je goed uit te drukken.

dinsdag 9 februari 2010

Oud-collega

Collega’s zijn een bijzonder fenomeen. Ik heb niet veel behoefte aan contact met collega’s buiten werktijd: ik zie ze toch al meer dan mijn vrienden. Wel heb ik de instelling dat ik met collega’s graag prettig omga, en ook best iets van mijn persoon wil laten zien. Je werk is toch een flink deel van je leven; daarin wil ik me niet afschermen.

Vorige week ben ik een paar biertjes gaan drinken met een oud-collega aka Werner Buschbaum. Ik had hem niet meer gezien sinds ik weg ben gegaan bij de HAN. Het is na een paar maanden natuurlijk leuk bijpraten met wat alcohol erbij.

Toen ik Werner nog niet zo heel lang kende, een paar jaar geleden, maakte hij de opmerking tegen mij: “Volgens mij ben jij niet iemand die het leven heel zwaar neemt.” Daarmee verraste hij me wel, wat ik vond mezelf best een piekeraar. Toen ik zijn opmerking op me liet inwerken zag ik wel wat hij bedoelde; eerlijk gezegd raakte het me wel en vond ik het wel een compliment. Het lijkt me namelijk absoluut niet fijn om het leven zwaar te nemen.

Zo’n persoonlijke observatie van een collega blijft me al tijden bij. Grappig. Here’s to you, Werner.

donderdag 4 februari 2010

Maak je eigen iPad


Een goede tip voor al die mensen die zo graag een iPad willen: maak er zelf één!

Wat kun je toch leuke dingen met Lego.

Via