"Europees" debat

Na de Europese verkiezingen van 4 juni waart al een paar dagen de hoogst merkwaardige televisieuitzending van die avond door mijn hoofd. Ikzelf had me voorafgaand aan 4 juni in Europa verdiept, nagedacht over wat mijn standpunten over Europa nou eigenlijk zijn, een Europese stemwijzer ingevuld en uiteindelijk mijn stem uitgebracht voor Europa. In tegenstelling tot vroeger, toen mijn gematigde interesse in de landelijke politiek toch vooral mijn stem bepaalde.


Toen de uitslagen binnen waren gedruppeld en duidelijk was dat de PVV de grote winnaar was, schoven de leiders van de partijen aan voor een debat onder leiding van Ferry Mingelen. Verbazend genoeg waren het geen Europarlementariërs, maar de fractievoorzitters uit de Tweede Kamer die bij Ferry aanschoven, en viel er nauwelijks iets van een zinnige discussie over Europa waar te nemen. Jan Blokker beschreef vandaag in nrc.next prachtig wat er gebeurde:

Louter redeloze fractievoorzitters lieten het geschreeuw over zich heen komen. Niet één met de intelligentie, de argumenten en het retorische talent om verder te komen dan ongearticuleerd terugroepen. Niemand bij machte om de winnaar met rationele taal in z’n eigen hoek te drijven.

Ik werd er enorm zenuwachtig van en vroeg mij af: Waar gaat dit in vredesnaam over? Hoe moeten wij echt ooit in Europa geïnteresseerd raken, als je leidende politici niet eens in staat zijn er een debat over te voeren? Waar moeten wij naartoe, als niemand de verkramptheid durft af te schudden en te gaan staan voor wat hij denkt? En hoe ver kan die feestpruik gaan voordat iemand zegt: Bedenk wel, dat jouw vrijheid afhangt van de vrijheid die je een ander gunt?