Havanna aan de Waal

Morgen beginnen in Nijmegen weer de Vierdaagsefeesten. De Vierdaagse zelf zegt mij niet zoveel; ik houd best van wandelen op zijn tijd, maar aan me afbeulen in een massa van 40.000 moet ik niet denken. Een aantal jaren liepen de wandelaars voor mijn woning langs, en toen heb ik er ook wel genoeg naar gekeken.

Ieder jaar probeer ik wel wat van de feesten mee te pikken. De sfeer in de stad is, ondanks de massaliteit, wel bijzonder om mee te maken. Door de jaren heen ontstaan ook Vierdaagse-tradities, zoals op dinsdag kijken naar het vuurwerk, en het vaste avondje met een vast vriendenclubje. Biertje pakken in de Grotestraat, de "grote act" op de Waalkade bekijken, rondje Valkhof, poffertjes eten.

Twee jaar geleden kwam ik voor het eerst op Habana, en dat werd meteen mijn favoriete plekje van de Vierdaagsefeesten. Habana wordt georganiseerd op het Waalstrand in Lent, aan de overkant van de rivier. Prachtig om daar te zitten met zicht op de feestende stad op de andere oever. Er staan tentjes met zeer cultureel verantwoorde acts. Ik zag Sven Ratzke in een circustent, een bandje dat in een open tent cool stond te jazzen, een stille disco op het strand. Het publiek, over het algemeen heel intellectueel Nijmegen-Oost, genoot van biologische hapjes en rosé, en zat met de voetjes in het gras of in de rivier van de zomer te genieten.

Het klinkt heel Haus am See, maar ik heb nu alweer erg veel zin in Habana.

Rotte vis

Ik lees net dat 1.326.000 mensen gisteren hebben gekeken naar SBS6 Shownieuws, waar de verzuurde Volendamse visvrouw Gerda Smit klaagde dat haar ex-schoondochter onrechtmatig het huis van haar zoon had leeggehaald toen ze voorgoed vertrok.

Met blosje op de kaken beken ik dat ook ik deze verbijsterende televisie heb gezien. Persoonlijk zou ik blij zijn dat ik dat spuuglelijke meubilair kwijt was, en mijn vuile was lekker binnen houden.

Waarom doet Gerda zoiets? Waarom zendt SBS6 dit uit? En ook: waarom kijken wij ernaar?

De vragen des levens... ik zal ze wel nooit oplossen.

Leestip en -flop

Ik ben altijd een beetje allergisch voor boekenhypes. De schaduw van de wind van Carlos Ruiz Zafón heb ik dan ook lang links laten liggen, ondanks de velen om mij heen die riepen hoe schitterend het was. En ik als hispanofiel moest hier toch van houden, met het prachtige Barcelona in de achtergrond?

Pas heb ik het toch een keer gekocht, toen het voor een tientje in de boekhandel lag en ik nog een boekenbon op zak had. Met het gevaar dat ik talloze lieve vrienden, kennissen en collega's op hun hart trap: ik heb me inmiddels tot bladzijde 280 geworsteld en ben zeer geneigd het op te geven. Ik realiseerde me ook weer dat ik dol ben op Spaans, maar niet op Spaanse schrijvers. De literaire schrijftaal is in mijn ogen vaak erg gekunsteld en kan mij zelden echt boeien. Het matig spannende verhaal kan dat voor mij niet compenseren.

Vannacht was ik wakker en pakte even een nieuw boek om te lezen. Mijn nieuwste aanwinst van de Japanner Murakami, After Dark. Een verademing, en niet omdat het geruststellend dun is. Een heldere schrijfstijl, een boeiend mysterie, van begin af aan een genot om te lezen. Haruki is een blijvertje, Carlos gaat de kast in.

Nederlanders online

Via Twitter las ik over de studie The Next Web 2009: een onderzoek naar het online gedrag van de Nederlanders en de gevolgen daarvan in hun dagelijks leven.

In de studie worden een aantal leuke thema's aangesneden. Niet alleen het gebruik van het internet,
maar bijvoorbeeld ook het bewustzijn van je online identiteit en de sporen die je op het net achterlaat. Aardige gegevens: 45% van de ondervraagden is actief gebruiker van Hyves, slechts 1% van Delicious. Ik ben erg benieuwd of dat percentage zal stijgen doordat wij het nu gebruiken als bookmarks op de website!

Bijna een derde van de sociale netwerkers levert het ook vrienden in het dagelijks leven op, en 72% van hen zegt dat het niet ten koste gaat van hun "real life"-vriendschappen. Daarnaast is 84% selectief met de persoonlijke informatie die zij achterlaten op het net.

Korte boks

In de vier jaar dat ik hier werk heb ik alle zomers bij heet weer een korte broek aangetrokken naar het werk. Deze week werd toch ook hier weer het gesprek gevoerd: kan dat wel?
Gisteren hadden ook mijn twee mannelijke collega's er één aan. In al mijn banen tot dusver heb ik het gewoon gedaan en was het nooit een probleem. Mijn mening is dat het hier moet kunnen, mits je er verzorgd uit ziet. Ik zou zeker nooit in een Hawaii-bermuda lopen hier, en bij een presentatie doe ik het ook niet.

Ik heb vandaag het exemplaar rechts aan. Netjes toch?

Ding #24 voor de HAN

Tijdens de slotbijeenkomsten van de cursus 23 Dingen mochten we brainstormen over web 2.0-applicaties waar we binnen de Studiecentra HAN mee verder willen. Prachtige creatieve ideeën rolden eruit. Vorige week heb ik een inventarisatie gemaakt en mijn collega's laten stemmen: waar willen jullie mee verder? Het werd een top-4.

Wiki's werden het meest genoemd, en daarbij werden zowel wiki's voor intern als voor extern gebruik genoemd. Intern als vervanging van bijvoorbeeld de Sharepoint-omgeving en gedeelde schijfruimte die we nu gebruiken, extern om in te zetten voor informatieuitwisseling en -overdracht binnen het onderwijs. Kan alletwee erg leuk uitpakken. Het voorbeeld van Avans vind ik zelf navolging waardig. De Fontys-wiki heb ik nooit helemaal begrepen: makkelijk om bij te houden natuurlijk, maar wat is nou echt de toegevoegde waarde hier van de wiki-structuur?

Bloggen was nummer twee, en ook hier zou het zowel als communicatiemiddel binnen de studiecentra als naar de gebruiker van de studiecentra gebruikt kunnen worden. Mijn collega Irma heeft al een aanzet gegeven voor het tweede. Ook de Pabo Nieuwsdienst van Pabo Groenewoud is een voorbeeld; mijn kanttekening daarbij dat het volgens mij al te groot is voor de HAN alleen, en wellicht zijn doel voorbijschiet.

De derde plaats werd gedeeld door Library Thing en Delicious. Veel collega's zien iets in Library Thing om de aanwinstenlijst op te fleuren. Zelf denk ik dat een soort "Mijn Geschiedenis" voor onze klanten erg handig kan zijn; daar schreef ik bij ding 21 ook al over, en je kunt Library Thing daar ook vast goed bij gebruiken.

Delicious passen we inmiddels al toe. Mijn collega Werner Buschbaum, onze coördinator Digitaal Studiecentrum, heeft dit fraai in praktijk gebracht op onze website. De uitwerking ervan moet nog beter, maar het is een prima toepassing.

Ik ben vooral blij dat we concreet iets gaan doen met de dingen. Ik zag mensen enthousiast worden tijdens de cursus, over dingen waar ze van tevoren nooit over hadden nagedacht. Dat moeten we ons niet laten ontglippen.