Pas heb ik het toch een keer gekocht, toen het voor een tientje in de boekhandel lag en ik nog een boekenbon op zak had. Met het gevaar dat ik talloze lieve vrienden, kennissen en collega's op hun hart trap: ik heb me inmiddels tot bladzijde 280 geworsteld en ben zeer geneigd het op te geven. Ik realiseerde me ook weer dat ik dol ben op Spaans, maar niet op Spaanse schrijvers. De literaire schrijftaal is in mijn ogen vaak erg gekunsteld en kan mij zelden echt boeien. Het matig spannende verhaal kan dat voor mij niet compenseren.
Vannacht was ik wakker en pakte even een nieuw boek om te lezen. Mijn nieuwste aanwinst van de Japanner Murakami, After Dark. Een verademing, en niet omdat het geruststellend dun is. Een heldere schrijfstijl, een boeiend mysterie, van begin af aan een genot om te lezen. Haruki is een blijvertje, Carlos gaat de kast in.
2 opmerkingen:
Ik heb juist erg genoten van De schaduw van de wind! Ik kreeg het cadeau en moest er even inkomen maar was al snel gegrepen door het verhaal en de schrijfstijl van Carlos Ruiz Zafón.
Wellicht heb ik een middle-of-the-road-smaak (dat is heel waarschijnlijk overigens)maar ik ben toch blij dat ik het heb gelezen.
In de vakantie ga ik jouw After Dark ook eens proberen!
Ach Janny, ik heb ook geen bijzondere smaak hoor. En gelukkig verschillen smaken, ook qua literatuur! De schaduw van de wind pakte mij gewoon niet, en dat is heel persoonlijk.
Als je meer van Murakami wilt lezen: ik vond Kafka op het strand echt schitterend. Maar ongetwijfeld zijn er ook zat mensen die er niets aan vinden.
Een reactie posten